Bak, "Tükürdüm gözlerimi ağ¬zımdan boncuk gibi" mısraı üzerinde, hepsi de ah¬mak olmayan şu bir sürü insan, ciddi ciddi münaka¬şa ediyor ve bu şair kendi büyüklüğüne kendi de inanarak, minnettar gözlerle onlara bakıyor. Halbuki yüzüne dikkat etsen, ruhunun iç taraflarında nasıl külçe halinde bir yalanın saklı olduğunu görürsün. En korkunç yalan da budur: Kendimize karşı bile kullanacak kadar pençesine düştüğümüz bu derin ve gizli yalan... Onu içinde yaşadığı cemiyet üzerinde düşünmekten alıkoyan ...